روز هشتم.
وقتی فکر میکنم میبینم به اندازه ی کافی مصالح برای نوشتن دارم. بدبختی و خوشی _همان معجون سکرآور همیشگی_ مثل باران روی سرم میریزد.
امروز فکر میکردم نکند من الکنم و کلا در همین حدِ اندک ِفرو خورده، حرف ازم درنمیاید که با دیگران بزنم. دیگران. دیگران ..
+
یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹ | 15:46 | محیا
|
مهر ۱۴۰۳
بهمن ۱۴۰۲
دی ۱۴۰۲
شهریور ۱۴۰۲
اسفند ۱۴۰۱
دی ۱۴۰۱
آذر ۱۴۰۱
مهر ۱۴۰۱
شهریور ۱۴۰۱
مرداد ۱۴۰۱
تیر ۱۴۰۱
خرداد ۱۴۰۱
اردیبهشت ۱۴۰۱
فروردین ۱۴۰۱
بهمن ۱۴۰۰
دی ۱۴۰۰
آذر ۱۴۰۰
آبان ۱۴۰۰
مهر ۱۴۰۰
شهریور ۱۴۰۰
مرداد ۱۴۰۰
تیر ۱۴۰۰
اردیبهشت ۱۴۰۰
فروردین ۱۴۰۰
اسفند ۱۳۹۹
بهمن ۱۳۹۹
دی ۱۳۹۹
آذر ۱۳۹۹
آبان ۱۳۹۹
مهر ۱۳۹۹
شهریور ۱۳۹۹
مرداد ۱۳۹۹
تیر ۱۳۹۹
خرداد ۱۳۹۹
اردیبهشت ۱۳۹۹
فروردین ۱۳۹۹
آرشيو
آرشیو موضوعی
شرح انبوهات
رنجگاه حافظه
یک نیمچه پزشک
اکتشافات
حیرت
تَچان
درنگ خیال
شریک
جرعهای از می
تائوتهجینگ
فانوس روشنی
باد و خیزاب
زمزمههای بلند
زندگی خوابها
روزن
Nonlocals
موسیقی و معجزهها
Lethe
کتابها
پیوندها
تجربهی زیسته
Ashes to ashes
باغ غمگین پاییزی